کد مطلب:30690 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:16

گنجینه پرسمان » اعتقادات

آيا در روز قيامت انسان مي توان پدر و مادر و اقوام خود را شناسايي كند؟ نيز آيا كساني كه بهشتي اند مي توانند شفاعت كساني را كه جهنمي اند با توجه به شناختي كه از آنان دارند شفاعت كنند؟

قرآن مجيد مي فرمايد: باغ هاي جاويدان بهشت كه وارد آن مي شوند، و هم چنين پدران و همسران و فرزندان صالح آن ها و فرشتگان از هر دري بر آنان وارد مي گردند.[60]

كساني كه ايمان آوردند و فرزندانشان به پيروي از آنان ايمان اختيار كردند، فرزندانشان را (در بهشت) به آنان ملحق مي كنيم، و از پاداش عملشان چيزي نمي كاهيم و هر كس در گرو اعمال خويش است.[61]

آية فوق صريحاً اين مطلب را بيان مي كند كه در جمع بهشتيان، پدران و همسران و فرزندان آن ها كه صالح بوده اند وارد مي شوند، و اين در حقيقت براي تكميل نعمت هاي الهي بر آنان است، تا هيچ كمبودي حتي از نظر فراق افراد مورد علاقة خود نداشته باشند، و از آن جا كه در آن سرا كه سراي نوين و متكاملي است همه چيز تازه و نو مي شود آنان نيز با چهره هاي تازه و نو و محبت و صميمي گرم تر وارد مي شوند،محبتي كه ارزش نعمت هاي بهشتي را چند برابر مي كند. گرچه در آية فوق تنها پدران و فرزندان و همسران ذكر شده اند، ولي در واقع همة بستگان در اين جمع جمعند، چرا كه حضور فرزندان و پدران بدون حضور برادران و خواهران و حتي ساير بستگان ممكن نيست، و اين مطلب با كمي دقت روشن مي شود، زيرا هر گاه كسي بهشتي باشد پدر صالح او نيز به او ملحق مي شود و از آن جا كه پدر صالح بهشتي است همة فرزندانش به او مي پيوندند و به اين ترتيب برادران به هم ملحق مي شوند، و با همين محاسبه ساير بستگان نيز در آن جمع حضور خواهند داشت.[62]

علاوه بر پيامبران، امامان، علما و شهدا مؤمنان هم در قيامت حق شفاعت دارند و مي توانند كساني را شفاعت نمايند. رسول خدا(ص) فرمود: شفاعت براي انبيا و اوصيا و علما و شهدا و مؤمنين است.[63]

امام صادق(ع) فرمود: زائر امام حسين(ره) در قيامت صد نفر را شفاعت مي كند كه اهل آتش بوده اند.[64]

ضمناً بهتر است در مورد مسائل معاد به كتاب ارزشمند معاد در نگاه عقل و دين اثر دانشمند محترم حجت الاسلام محمد باقر شريعتي سبزواري مراجعه نماييد.

[60] رعد(13) آية 23.

[61] طور (52) آية 21.

[62] تفسير نمونه، ج 10، ص 195.

[63] محمد محمدي ري شهري، ميزان الحكمه، ج 2، ص 1474، مادة شفاعت، حديث شمارة 9502 و 9503.

[64] بحارالانوار، ج 98، ص 77، حديث 36.